In Nederland is de toekomst van religieus erfgoed inmiddels een serieus thema. En we hebben in 2018 echt stappen gezet. Verschillende partijen bewegen naar elkaar toe. Ik zag politieke partijen het onderwerp omarmen en de minister die een aftrap doet. Ik zie het provinciaal bestuur en het Bisdom met elkaar in gesprek. Op lokaal niveau pakken een paar politieke partijen een rol en de wethouder gaat aan tafel met het parochiebestuur. Ik wil er op vertrouwen dat dat ook echt iets concreets op gaat leveren in 2019. Dat zou een grote stap voorwaarts betekenen voor al dat geweldig mooi religieus erfgoed wat we rijk zijn. 

Onlangs was ik twee dagen in Rome voor een conferentie over religieus erfgoed met als thema “Doesn’t God dwell here anymore”. Er zijn ongeveer 25 landen vertegenwoordigd en de conferentiezaal, in één van de pauselijke universiteiten, vult zich iedere dag met circa 300 betrokkenen. Indrukwekkend om mee te maken, zondermeer leerzaam en vooral mooi om te horen hoe het thema in de verschillende landen wordt ervaren als een groot of juist een klein probleem.

Er zijn landen waar de kerken zijn verdwenen, of moesten verdwijnen, als gevolg van een oorlog en die nu weer in opbouw zijn. Er zijn landen waar ze nog steeds kerken tekort komen. Er zijn landen die de lege kerken juist gaan inzetten voor de diaconie. Er zijn landen waar de monumentencommissie geen rol heeft of juist landen waar de overheid een grote rol heeft en eigenaar is van de gebouwen.

In Nederland hebben wij ongeveer dezelfde situatie als in België en Duitsland. Ook onze aanpak lijkt op elkaar. Partijen gaan met elkaar in gesprek, erkennen elkaars rol en accepteren elkaars verantwoordelijkheid. Soms maak ik me zorgen over de betrokkenheid van parochianen of over de onomkeerbaarheid van sommige keuzes. Maar vooral ben ik tevreden over de beweging die is gemaakt in 2018. Het onderwerp staat meer dan tevoren op de agenda en we realiseren ons het belang voor toekomstige generaties.

Mijn wens voor 2019 is dat we, naast met elkaar in gesprek zijn, ook daadwerkelijk iets gaan doen en realiseren. Ik ben resultaatgericht en wil dat inspanningen ook tot iets leiden. Iets opleveren met een concreet resultaat, wat we kunnen uitleggen aan parochianen en niet-parochianen. Maar bovenal wat is besproken met de lokale gemeenschap en wat van toegevoegde waarde is. Ik wil ervoor werken, ik wil ervoor knokken. Ik wens u en uw dierbaren een gezegend Kerstfeest en alle goeds voor 2019!