Voor starters is het in kleine dorpen lastig om een eigen huis te vinden. Het bestaande woningaanbod is vaak te duur en nieuwe betaalbare woningen worden nagenoeg niet gebouwd. Daardoor ontbreekt het jongeren in die dorpen vaak aan perspectief om er te kunnen blijven wonen, terwijl we het juist ook voortdurend over ‘leefbaarheid’ hebben. Inwoners en met name jongeren slaan de handen ineen en presenteren hun behoefte aan betaalbare nieuwe woningen. En iedereen is welkom te helpen die initiatieven verder te brengen.

Het is woensdagavond en ik rijd naar huis nadat ik, samen met Mari, een goede avond heb gehad met jongeren in Overlangel. We hebben gesproken over betaalbare woningen en het perspectief voor wat betreft woningbouw voor jongeren en ouderen. In mijn vorige colums had ik het over ‘leefbaarheid’, het belang van woningen bouwen lijkt logisch maar is niet altijd vanzelfsprekend. En als de plannen er wel degelijk zijn mag er soms best wat meer tempo gemaakt worden.

Natuurlijk kun je je afvragen of er wel voldoende behoefte is in een dorp. Je wilt zeker niet ‘bouwen voor leegstand’. Toch denk ik dat als je besluit niets te bouwen een dorp het pas echt lastig krijgt op langere termijn. En bovendien is het niet uit te leggen aan iemand die al jaren op een woning wacht, dat er volgens de ‘prognose’ geen behoefte is. Je kunt je ook afvragen of je die jongeren niet meer zou moeten ‘sturen’ naar dorpen, wijken of steden waar nog wel volop gebouwd wordt en dus voldoende aanbod is. Toch denk ik dat deze jongeren gewoon dolgraag in hun geboortedorp willen blijven wonen. Juist om in die gemeenschap bij te dragen aan de leefbaarheid, omdat ze er hun roots hebben of omdat ze het er gewoon goed naar hun zin hebben. Immers wanneer mensen besluiten dat er niet voldaan kan worden aan de woonwensen ziet men zich vaak genoodzaakt te verhuizen en komt men nog zelden terug. Weg is dan weg.

Als je als grote gemeente een forse opgave hebt op het bouwen van woningen lijkt het voor de hand te liggen om wat grotere stappen te zetten en te kiezen voor grote woningbouwprojecten. Dat kan een keuze zijn maar ook kleine dorpen hebben recht op nieuwbouw en perspectief. Er moet steeds sprake zijn van een evenwicht. In de afgelopen periode heb ik gesproken met ondernemers die juist ook kansen zien in woningbouwplannen van kleinere omvang in kleine dorpen. Ik zou die ondernemers willen uitnodigen om daadwerkelijk in gesprek te gaan met de ‘kartrekkers’ in de dorpen om samen te komen tot een fraai plan.

Ook in Macharen hebben we onlangs gesproken met jonge mensen die maar wat graag samen willen werken aan een perspectief voor betaalbare woningen. De groep Van Gool heeft een fraai plan bedacht en is door de inwoners verkozen tot het winnende plan. Het plan is besproken met de wethouder en moet nu ook daadwerkelijk verder gebracht worden met een concrete vervolgstap. Die vervolgstap staat inmiddels gepland, mooi. En natuurlijk zal volgend jaar het dorp niet uitgebreid worden met tientallen woningen maar je werkt wel samen aan een perspectief, het creeeren van kansen en het bieden van maatwerk. Precies zoals beschreven in een coalitieakkoord.

De club ‘Bouwen In Overlangel’, kort genoemd BIO bereidt een volgende stap voor. En volgens mij moeten we dat vooral samen willen doen, samen met de markt, met de gemeente maar vooral met deze groep enthousiaste jonge mensen. Betaalbare woningen voor jongeren en ouderen die daardoor bijdragen aan het verbeteren van de ‘leefbaarheid’, juist ook in kleine dorpen. Ik vind het een mooi perspectief, ik zet me er graag voor in!

(Column ‘Arena Lokaal’ 28/03/2019)