In de afgelopen weken was ik tijdens gesprekken met ondernemers te vinden in de dorpen als Herpen, Berghem en het stadje Ravenstein. In het eerste halfjaar was ik juist voornamelijk in Oss te vinden. “Waarom ben je vaker in de dorpen nu? Zijn die belangrijker dan de stad?” Was een vraag die ik een aantal keer heb gehad … Dus als we aandacht hebben voor het één betekent dat, dat we tegen het andere zijn? Nee toch zeker? In het nieuwe jaar gun ik ons dat we elkaar wat minder vaak -tegenover- elkaar vinden.

In het temperament om als politiek “duidelijk” te zijn merk ik dat een discussie vaker verhardt en simpelweg leidt tottwee kampen. Dat zie je terug bij discussies over de kosten van de zorg, het behoud van religieus erfgoed, de inzet van zonneparken en windmolens, woningen bouwen in het nieuwe Walkwartier, woningen bouwen in de kernen, investeren in sportclubs, het faciliteren van laagdrempelig ontmoeten in de wijken, extra investeren in het centrum van de stad en zo kunnen u en ik nog wel even doorgaan. Als we de discussie niet verder kunnen brengen dan een voor of tegen is er altijd een groep teleurgesteld.

Een bindend verhaal helpt om die grote onderwerpen van nu, zoals sociale ongelijkheid, duurzaamheid en doorgeslagen rendementsdenken samen aan te pakken. Zoveel mogelijk zelfredzaamheid lijkt misschien een soort toverwoord maar dat is het volgens mij niet. Immers als de eigen individuele vrijheid bijna het belangrijkste is geworden voel je je daarin ook al snel aangetast. En dat leidt dan soms tot stevige conflicten. Het zou mooier zijn als we vaker redeneren vanuit wat mensen in een lokale gemeenschap bindt door op zoek te gaan naar de gemeenschappelijke deler. Want als puntje-bij-paaltje komt wil iedereen er samen uitkomen.  

Het klinkt misschien niet spannend maar je moet met elkaar in gesprek blijven, ook als je het met elkaar oneens bent of als er conflicten zijn. Een gesprek is toch het minimale? En het heeft geen zin om alleen met verkiezingstijd in gesprekte gaan, je moet steeds willen weten hoe “we ervoor staan” en waar de zorgen zitten. Als lokale overheid moet je oppassen om, in die gesprekken, de lokale gemeenschap steeds te vertellen hoe iedereen erover moet denken. 

Tijdens één van de #koffiezaken deed een ondernemer een dringend beroep om echt werk te maken van woningbouw in het dorp waar hij met een aantal medewerkers de kost moet verdienen. Hij formuleerde het naar mijn idee geweldig in een paar zinnen. “De gemeente kan wel vinden dat wij hier geen behoefte hebben aan nieuwe woningen maar ik heb nog niemand gehoord die vindt dat betaalbare woningen hier niet moeten komen” en “Ik ben niet tegen grootschalige woningbouw in de stad Oss, maar laten we dat dan samen, met wat extra inspanning, ook hier realiseren”

Tijdens de afgelopen feestdagen wilde ons oudste zoontje graag kip eten terwijl de jongste graag kalkoen wilde. We hadden kunnen proberen de oudste ervan te overtuigen dat kalkoen toch echt lekkerder is. We hadden ook prima één van de twee kunnen teleurstellen met een goeie uitleg. We kozen voor kip-kalkoen rollade. Suffe middenweg? Makkelijke keuze? Nou nee, het was gewoon super lekker en iedereen zat tevreden en stralend aan tafel. 

Graag tot volgend jaar en ik wens u voor nu een mooie jaarwisseling maar bovenal een gezond en goed 2020!